کد مطلب:29315 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:99

سنّ وی در زمان ایمان آوردن












4121. الكافی - به نقل از سعید بن مُسیَّب -:از علی بن حسین علیهما السلام پرسیدم:روزی كه علی بن ابی طالب اسلام آورد، چند سال داشت؟ فرمود:«مگر علی علیه السلام هرگز كافر بود؟! علی علیه السلام در روزی كه خداوند عزوجل پیامبر خود را به پیامبری برگزید، ده ساله بود و آن روز، كافر نبود و به خداوند - تبارك و تعالی - و به پیامبر خدا ایمان آورد و نسبت به همه مردم، سه سال زودتر به خدا و پیامبر خدا ایمان آورد و نماز خواند، و اوّلین نمازی كه همراه پیامبر خدا خواند، دو ركعت ظهر بود».[1].

4122. شرح نهج البلاغة:در سنّ او (علی علیه السلام) در زمانی كه پیامبرصلی الله علیه وآله دعوت خود را اظهار كرد و چهل ساله بود، اختلاف شده است. گزارش مشهور، آن است كه ایشان ده ساله بود و بسیاری از متكلّمان اهل سنّت می گویند كه وی سیزده ساله بود و این موضوع را استاد ما شیخ ابو القاسم بلخی و سایر استادان ما یادآور شده اند.

گروه اوّل می گویند:«او روزی كه كشته شد، 63 سال داشت» و گروه دوم می گویند:«66 سال داشت» و گزارش ها در این خصوص، گوناگون است.

بعضی مردم می پندارند كه وی، كم تر از ده سال داشت؛ ولی بیشترین و آشكارترین قول، خلاف این است. احمد بن یحیی بَلاذُری و علی بن حسین اصفهانی یادآور شده اند كه قریش، گرفتار رنج و قحطی شدند. پیامبر خدا به عموهایش حمزه و عباس فرمود:«آیا در این سختی، بار ابو طالب را به دوش نكشیم؟».

همگی پیش ابوطالب آمدند و از وی خواستند كه فرزندانش را به آنان بسپارد تا مخارج آنها را متكفّل شوند. گفت:عقیل را برای من بگذارید و هر كدام را می خواهید بردارید (او عقیل را بسیار دوست می داشت).

عبّاس، طالب را گرفت وحمزه، جعفر را برداشت و محمّدصلی الله علیه وآله علی علیه السلام را برگزید و به آنان گفت:«من آنی را برگزیدم كه خداوند، آن را برای من برگزیده است».

[ راویان] گفته اند كه علی علیه السلام از زمانی كه شش ساله بود، در دامان پیامبر خدا بود و آنچه او را - كه درودهای خدا بر او باد - در نیكی و مهربانی و خوبی و حُسن تربیت علی علیه السلام تشویق می كرد، گویی پاسداشت و قدرشناسی ای بود از آنچه كه ابوطالب در حقّ وی كرده بود، در زمانی كه عبد المطّلب درگذشت و او را در دامان وی (ابو طالب) قرار داد.

و این مطلب، مطابق سخن اوست كه می فرمود:«هفت سال پیش از آن كه كسی از این امّت، خدا را بپرستد، او را می پرستیدم» و نیز كلام او كه می فرمود:«من هفت سال، صدا را می شنیدم و نور را می دیدم و پیامبر خدا، در این هنگام، ساكت بود و در انذار و تبلیغ، به وی اذن داده نشده بود».

توضیحْ آن كه اگر در روزی كه دعوت آشكار شد، سیزده سال می داشت و روزی كه پیامبرصلی الله علیه وآله او را از پدرش گرفته بود، شش ساله بوده، این سخن، درست از كار در می آمد كه وی، هفت سال[2] پیش از همه، خدا را عبادت می كرد و عبادت كودك شش ساله - اگر اهل تمیز و تشخیص باشد - صحیح است، بویژه آن كه عبادت او تعظیم، تجلیل، خشوع قلبی و پیروی كردن با قلب بوده، در هنگامی كه چیزی از جلال خداوندی و نشانه های شگفت او را می دیده است، و چنین چیزی در كودكان وجود دارد.[3].









    1. الكافی:536/339/8، مختصر بصائر الدرجات:129.
    2. ممكن است چنان كه مشهور است، عمر آن حضرت در زمان ظهور اسلام، همان ده سال باشد، لیكن تا سال سوم بعثت یعنی روزی كه آیه:«وَ أَنذِرْ عَشِیرَتَكَ الْأَقْرَبِینَ؛ خویشان نزدیكت را بیم ده» نازل شد، جز خدیجه، كسی ایمان نیاورده بوده است. بنا بر این احتمال، بین شش سالگی (یعنی سال چهارم پیش از بعثت) تا سال سوم بعثت، هفت سال می شود.
    3. شرح نهج البلاغة:14/1.